In de jaren 1915 – 1916 plantte de heer Asbreuk reeds 30 are hoogstam fruitbomen aan op het Meijerinkbroek aan de Benteloseweg 25 in de St. Isidorushoeve. Met soorten als: Goudreinette, Brabandse Bellefleur, Gravensteiner, Groniger kroon.
In de twintiger jaren van de vorige eeuw werd het fruit, in manden gepakt mooi uitgevoerd met stro, samen met aardappelen, kippen, jonge hanen en eieren, keurig verkocht in Enschede op de markt. Het fruit dat na de markt over was gebleven werd vervolgens vervent. Met in de buurt wat bijgekocht fruit werd ook met appels en peren gevent in Haaksbergen. Van 1927 tot 1940 werd het fruit aan huis verkocht en aan particulieren in Haaksbergen en Enschede werd het vaak bezorgd. Al het fruit werd in de herfst, tegen prijzen van ongeveer 20 – 25 cent per kilo aan huis bezorgd.
Het duurde echter nog tot 1935 eer de hele lage Goorn, 0.7 ha, was dicht geplant. De appel soorten bestonden uit: Notarisappel, Sterappel, Canada Reinette, Present van Engeland, Lemoen appel. Van peren waren de volgende soorten aangeplant: Saint Remy, Gieser Wilderman, Clapp’s Favoriete. Enkele pruimen waaronder: Reine Victoria, Reine Claude ‘d Althan en de Perzik pruim.
Tijdens de mobilisatie in 1939, gelegerd in het land van maas en waal tussen de fruitboeren, werd bij zoon Bernard de interesse voor het fruit aangewakkerd. Om het vak beter onder de knie te krijgen bezocht hij toen de fruitteeltschool ter Terwolde. Het vermeerderen van de fruitbomen, door enten, deed Bernard Asbreuk zelf. In het begin werden de bomen gekocht in zeeland. De heer Asbreuk heeft het vak geleerd in zeeland tijdens de opleiding. Trouwens: het fruitbedrijf Asbreuk bestond eerder dan de, later, bekende fruitboomtelers Reimering en Hendrik ten Elsen uit Neede.
In de oorlogsjaren 1940 –1945, maar ook daarna, kwam de heer: Dirk Jordaan (van de bleek) bij Asbreuk vaak zelf fruit ophalen. Later werd het fruit gebracht.
In 1946 werden 450 appel en pruimenbomen ontvangen van de firma Anne Bosgra. NAK Plombers voor een totaal bedrag van 1583,30 guldens. De volgende rassen werden toen aangeplant:
Appels: 50 stuks Jonathan, 48 stuks Schone van Boskoop, 32 stuks Cox Orange Pippin, 26 stuks Early Victoria Wild, 26 stuks Notaris appel, 75 stuks Manks Codlin, 15 stuks Perzik Appel, 50 stuks James Grieve, 38 stuks Yellow Transparant Wild.
Pruim: 32 stuks Reine Claude d’Oullens, 30 stuks Reine Victoria 30 stuks Claude d’ Althan, 14 stuks Ruth Gerstetter, 14 stuks Belle de Louvain.
Binnen enkele jaren bezat Asbreuk 4 ha. fruit. Appels, peren en pruimen hoofdzakelijk bestaande uit spilbomen. Rond de boerderij stonden toen al de hoogstamfruitbomen.
In 1950 waren alle bomen zo ongeveer in productie en kochten zij ook veel fruit bij van de Weldsamerboeren. Zodoende kwam er een ongekende drukte op het Meijerinkbroek. Omzetten van 150.000 kg. Per jaar, 2 vaste knechts en in het oogstseizoen nog de hulp van 12 tot 15 pluksters en plukkers.
Tegen bevriezing van de fruitbomen met bloesems werd er een regeninstallatie met nevelspuit aangeschaft voor het benevel van de bomen voor de nachtvorst. Het water werd uit de Bolscherbeek gepompt. Een ander methode dat werd toegepast tegen bevriezen is het stoken van in olie gedrenkte turfblokken. 4 a 6 blokken werden in een vat (120 vaten per ha), met onderin geboorde gaten, gegooid en aangestoken. Dit zorgde ervoor dat er een warme waas in de boomgaard bleef hangen. Enigste nadeel was dat de gehele nacht door nieuwe in olie gedrenkte turfblokken op het vuur gegooid moesten worden. De fruitbomen werden in het voorjaar bemest met eigen potstalmest. Ook beschikte het bedrijf over 20 bijenvolken in kasten.
Toch baarde de afzet zorgen, de veilingen waren te ver weg zodoende werd venten de beste oplossing. Alle dagen waren er twee auto’s op de weg, met een auto venten langs de straat en met de andere auto bezorgen bij grote instellingen, ziekenhuizen in Hengelo en Enschede, bejaardenhuizen, kloosters en een kinderhuis in Denekamp.
Tot 1952 werd het fruit opgeslagen, tot januari - februari, in een grote schuur. Hierbij werd de luchtvochtigheid automatische op de juiste constante percentage gehouden. Een juiste luchtvochtigheid is heel belangrijk. Vroeger werd het fruit ook veel bewaard op zolders. Maar dat zorgde voor indrogen. Het bewaren in de schuur met de juiste luchtvochtigheid had dit effect niet.
In 1952 werd er een koelhuis gebouwd met een koelmachine van het merk Grasso voor de opslag van 40.000 kg. appels en peren. Vanaf dit moment was het gebeurd met het opslaan van fruit in de grote schuur.
De boomgaard bestond eind jaren 50 uit:
Appels: Early Victoria, Close, Perzikrode Zomer appel, Roem van twente (eigen soort), Yohanes von Nordhauzen, Lauton Yuperb, Zigunerin, Golden Delicous, Ellisons Orange.
Peren: Doyenne Baussoch, Legipont, Doyenne de Comice, Precoce de Trevoux, President Laurent, Zwijndrechtse Wijnpeer, Bonne Lauise d’ Avranches, Buree Hardy.
Pruimen: Reine Claude dOullins, Lens, Ruth Gerstetter, Belle de Louvain, Victoria
Valappel werden ook veel verzameld daar ze werden verkocht tegen een zacht prijsje. Vaak kwamen de huisvrouwen het valfruit zelf ophalen. Ze gingen met een grote zak vol fruit achterop de fiets weer huiswaarts. De zoete appels werden vaak opgehaald door 4 tot 5 gezinnen uit Hengelo voor onder ander: de hetebliksem.
Wat ‘Mini Asbreuk’ nog kon vertellen was dat je vroeger veel minder last had van wespen dan nu. Er werd in de boomgaard nagenoeg geen vergif gespoten. Als het werd toegepast werd het altijd tegen de avond gespoten. Of dit de reden was is niet meer te achterhalen.
Als de boomgaard in bloei stond werd deze twee dagen opengesteld voor het publiek. Er kwam dan altijd veel bezoek naar de bloeiende fruitbomen kijken.
Alles verliep gesmeerd tot het midden van de zestiger jaren. Toen kwam de E.E.G. en de concurrentie vanuit Frankrijk, Spanje en Italië sloeg hard toe. Daarbij kwam dat een flink deel van de fruit aanplant gauw de leeftijd kreeg dat de appels kleiner zouden blijven. Dit alles bij elkaar had tot gevolg dat alle vruchtbomen in de jaren 1965 – 1966 werden gerooid.
Vroeger stond een exact ronde peer soort veel bij de boerderijen. Welke ras dit was is niet meer met zekerheid te achterhalen. Waarschijnlijk ging het om de ‘ronde pondspeer’. Ook stonden er vaak nog 1 of 2 zoeteappels voor de hetebliksem of rodekool en enkele Goudreinette, of bij gebrek hieraan andere appels. Deze werden vaak meegebakken in brood of cake.
Meijerinkbroek is nu uitgegroeid tot een zorgboerderij.
Op onderstaande foto’s de vrachtwagen met fruit van Asbreuk (Meijenbrook) uit St. Isidorushoeve met de verkoper Gerhard Waanders. Op de andere foto is de koelmachine te zien.
