De afkomst van deze zeer bekende en in ons land gezochte kers is niet meer te achterhalen. In de Betuwe vindt men hiervan groote boomgaarden met zeer oude boomen. Het is de bekendste soort kers en kan door vele soorten worden bestoven.

De boom groeit tamelijk goed, wordt evenwel groot, is zeer gezond en draagt sterk. De eenjarige takken zijn matig lang met nog al korte leden, de knoppen zijn puntig en staan afwijkend. De bladeren geeft deze soort ook eigendommelijk aan sommige takjes, welke dan minder snel groeijen, smalle bladeren in den vorm van wilgenbladeren. Men heeft beweerd dat van deze soort twee verscheidenheden bestaan, eene met lange en eene met korte stelen, dit hangt van den meer of minderen sterk groei af. In 't eerste geval zijn de takken langer, de bladeren grooter, de stelen langer. Worden de boomen op zware grond geplant, dan is de groeiwijze meer gematigd, en dan zal men kortere zomertakken, kleinere bladeren en kortere vruchtstelen vinden, voor alle vormen aan te bevelen

Gedurende de geheele maand Juni kan deze kers geoogst worden en laat zich aan de boom lang bewaren. Is verder vooral als tafelvrucht bekend en algemeen boven alle andere kersen hier te lande bemind.
Aanbeveling behoeft zij niet, daar men in den regel wel honderd Meikersenboomen tegen eene van andere soorten plant.